Söylemiş miydim
Orospu olduğunu gölgelerimizin?
Bedenlerimiz reddederken
Bilgiç zihnimizi
Ruhlar erirken
Ateşiyle şehvetin,
Dökülürken şaraplarla
Gölgelerimiz terk eder bedenlerimizi.
Gölgelerinizin orospu olduğunu
Söylemiş miydiniz
Kendinize?
Tecavüze uğruyor zihnimiz
Bedenleri geçtik,
Ruhlar kapılmış fırtınaya
Öldürdüklerinden beri Albatros'u
Açık denizde o zavallı aptallar.
Gece kabul etmez oldu bizi.
Gün doğmadı gözlerimize,
İhanet etti zihinlerimiz bedenlerimize
Sevişirken ve
erirken gölgeler usulca
görmeyen gözlerimizde.
Terk ettiğini söylemiş miydim bizi?
Ne gölgemiz, ne biz
Ne de şehvetli sevişmelerimiz kaldı
geriye...
Tekrarlanıp durdu zihinlerimizde
Gözyaşlarımıza karışırken kanımız,
Ve alkol buharlaşırken terli vücutlarımızdan
Şunları tekrarlayıp durdu zihnimiz
"Hiçlik, varlığa dokunmaya
çalışırken
kendi hiçliğini
varlık
olarak
algıladı
ve
böyle oldu ve
öldü.
Var olan aslında,
Hiç olmayan.
Son.
Başlangıç oldu.
Ben.
Hiç."
-gerçekten-
08.04.2011
01.25
© Emre Karahasan
